Produkcja uboczna
Produkcja uboczna, wytwarzanie wyrobów w procesie produkcyjnym, nie stanowiącym elementu składowego podstawowego procesu produkcji ani nie związanego z obsługą podstawowej działalności przedsiębiorstw przemysłowych. Wyroby powstające w procesie p.u. wytwarzane są głównie z odpadów surowców i materiałów zużywanych w podstawowym procesie produkcyjnym. P.u. pozwala pełniej wykorzystać surowiec, a także zbędne i rezerwowe powierzchnie produkcyjne oraz maszyny i urządzenia. P.u. ma na celu pełniejsze zaspokojenie zapotrzebowania na różne artykuły, głównie na potrzeby rynku, nie wytwarzane w dostatecznej ilości w procesach działalności podstawowej. W okresie istnienia niedoboru towarów na rynku p.u. ma istotne znaczenie jako dodatkowe źródło zwiększenia rynkowej masy towarowej. P.u. artykułów rynkowych osiągnęła poważne rozmiary w latach 1956—63 i następnie od 1972. Rozwój jej był kształtowany pod wpływem różnorodnych zachęt materialnego zainteresowania. Wytwarzanie artykułów p.u. regulowane jest odrębnymi przepisami obowiązującymi od 1972. Zysk osiągnięty ze sprzedaży p.u. przeznaczony jest w 50 tysięcy na dodatkowe odpisy na fundusz zakładowy i w 50% na fundusz inwestycyjno-remontowy. W pierwszym roku wytwarzania p.u. nie jest obejmowana wskaźnikami planu, a w latach następnych wykazywana jest w formie aneksu do planu techniczno-ekonomicznego. Pojęcie „p.u.” używane jest również do określenia wielkości tzw. produktów ubocznych, tj. produktów powstających w procesie produkcyjnym równocześnie z produktem podstawowym, np. melasa przy produkcji cukru, gaz koksowniczy przy produkcji koksu, spirytus posulfitowy przy produkcji celulozy.
Najnowsze komentarze