Rachunkowość społeczna
office-system.com.pl
Rachunkowość społeczna (system rachunków narodowych); w praktyce międzynarodowej oznaczony skrótem SNA (System of National Accounts) zalecany przez ONZ i opracowywany w krajach kapitalistycznych system danych statystycznych, mający na celu scharakteryzowanie w sposób syntetyczny najważniejszych zjawisk gospodarczych; układ, zasady grupowania oraz stosowane w opracowaniach kategorie ekonomiczne wynikają z burżuazyjnych teorii ekonomicznych. Myślą przewodnią opracowań jest scharakteryzowanie gospodarki narodowej za pomocą „rachunków” przyjętych w księgowości, gdzie każdemu zapisowi po stronie przychodu na jednym rachunku odpowiada analogiczny zapis po stronie rozchodu na innym rachunku. System rachunków narodowych jest odpowiednikiem sporządzanego w krajach socjalistycznych bilansu gospodarki narodowej. W sposobach opracowania „rachunków społecznych” w poszczególnych krajach występują drobne różnice, jednak ogólne zasady są we wszystkich z nich bardzo zbliżone. Przyjęto podział gospodarki na 4 zasadnicze sektory (z wyodrębnionymi podgrupami). Sektorami tymi są: 1. ludność lub gospodarstwo domowe — sektor charakteryzujący przychody i rozchody ludności jako konsumentów; 2. przedsiębiorstwa produkcyjne — sektor przedstawiający działalność przedsiębiorstw; 3. władze państwowe — sektor obejmujący przychody i rozchody władz centralnych i terenowych oraz instytucji bezpośrednio im podległych nie będących w ścisłym tego słowa znaczeniu władzą państwową; 4.zagra nica — sektor zawierający w zasadzie dane dotyczące bilansu płatniczego. Dla każdego sektora i wyodrębnionych w ujm podgrup prowadzi się odrębne rachunki (ujmujące przychody i rozchody), z których każdy charakteryzuje inny rodzaj działalności. Są to: rachunek produkcji, rachunek konsumpcji i rachunek akumulacji. Rachunek produkcji zawiera dane dotyczące transakcji związanych ze sprzedażą produkcji i ponownym nakładem na przyszłą produkcję; rachunek konsumpcji (dochodów i wydatków) obejmuje dane dotyczące rodzajów dochodów i bieżących wydatków; rachunek akumulacji przedstawia źródła pokrycia i rodzaje gromadzenia środków. Oprócz „rachunków” zestawia się dane dotyczące wytwarzania i podziału dochodu narodowego, a ponadto w niektórych krajach opracowuje się tablice przepływów międzygałęziowych i międzydziałowych (analiza nakładów i wyników produkcji), jak również dane statystyczne dotyczące liczby ludności zawodowo czynnej (w tym zatrudnionych) grupowane analogicznie do danych dotyczących produkcji. Zaleca się również sporządzanie odpowiednich zestawień informujących o stanie środków trwałych i obrotowych, w praktyce jednak niewiele krajów dane takie opracowuje.
Najnowsze komentarze